Jeetje, wat een entree in het Sweet Home Guesthouse. het metalen hek staat op een klein kiertje waar ik door kan. Eenmaal binnen is alles donker en geen mens meer te bekennen. OMG, waar ben ik aan begonnen. Ik het gebouw doorlopen, trappen op en trappen af om maar iemand te vinden. Na een minuut of tien geef ik maar op en bel ik. De eigenaar lag te slapen en was geschokt dat de beveiliging niet op zijn plaats was.

Na het betalen werd ik naar mijn kamer gebracht. Groot en heerlijk koel en nog verrassender: het was schoner dan ik had verwacht. Hier kan ik nog wel mee leven. Geen luxe beddengoed of droom badkamer, maar gewoon heel erg… basic.

Na een redelijk nachtrust het koninklijk paleis en de zilveren pagode bezocht. Wat een pracht en praal is daar te zien. Draagstoelen voor de koning, zo wil ik ook wel vervoerd worden! Buddha beelden van goud en met ingelegde diamanten, het zwaarste beeld was “slechts” 90kg puur goud en een complete vloer van zilver. Luxe en rijkdom ten top.

Na mijn ogen uit te hebben gekeken ging de tocht per tuktuk verder naar de “Killing Fields of Choeung Ek”. Gelijk voor je neus bij aankomst staat een herdenkings-stupa. Binnenin dit pagode achtige gebouw wil je eigenlijk de andere kant op kijken, maar dat lukt niet. Het afgrijselijke beeld van ruim 8000 tentoongestelde schedels van slachtoffers van het Pol Pot regime staat gelijk op je netvlies gebrand. De schedels zijn verdeeld per geslacht en leeftijd en reiken verdiepingen hoog. Bij sommige is er nog slechts een halve schedel over, de ander helft was er met een bijl afgehakt. Schedels ingeslagen met hamers en sikkels, extreem wat hier gebeurd was. Verder op het terrein zijn de massagraven verspreid. Twee bomen zijn in het bijzonder vermeld. De Magische Boom, hieraan werden luidsprekers opgehangen met geluid luid genoeg zodat omstanders het geschreeuw en gehuil van de slachtoffers niet konden horen terwijl zij werden geëxecuteerd. De andere boom is de boom waar babi’s werden vermoord door ze bij de benen vast te pakken en dan tegen de boom te slaan alsof je een honkbalknuppel hanteert…

Op de terugweg richting het guesthouse nog even een stop gemaakt bij het Tuol Sleng Museum, een school omgebouwd tot gevangenis en executiekamp. De cellen zijn zo klein, je word er claustrofobisch van. De foto’s van alle slachtoffers zijn bewaard gebleven. Volwassenen en kinderen, soms zelfs moeder en kind. Eenmaal hier was er voor vrijwel niemand een weg uit. Martelkamers waren nog in tact en foto’s hingen aan de muur als bewijs van de gruweldaden die hier gepleegd zijn.

Na deze treurige middag me spullen opgehaald en door naar het vliegveld. De binnenlandse vlucht naar Siem Reap was super, ik heb nog nooit zo op schema gevlogen! Eenmaal in Siem Reap ging ik weer per tuktuk verder naar me volgende stop: Golden Tempel Villa. Ook hier weer een basic accommodatie, overleven zal geen groot probleem mogen zijn. Na een lokaal varkens gerecht te hebben gegeten ben ik nog even de stad in gegaan. Nachtmarkten zijn er in overvloed, barretjes ook en ik kon het niet laten om even een koud Angkor biertje te drinken. De dag is nu om, morgen zijn de tempels aan de beurt.

A day of wealth and death

The guesthouse I was staying for the night was empty, nobody to help me check in. Not willing to look for another place I looked around d the building and when that failed I called. Finally somebody came to help me check in. All done, sleep a bit and then the day started.

The royal palace and the silver pagoda are filled with luxury and expensive goods. A bed for the king on which he sits and his people carry him around. A gigantic throne room, golden buddhas up to 90 kilogram of pure gold and the floor completely covered in silver. It can’t be bad living like a king!

The next two sites were less glamorous. The killing fields showcased over 8000 skulls in the memorial stupa and mass graves scattered all over the site. A truly horrifying experience, although worse was still to come at the Tuol Sleng Museum. Hundreds of pictures are on display of victims of the Pol Pot Regime, adults and kids, sometimes even mothers with their babies. Almost none of them made it out alive. Walking through the torture chambers and prison cells it was impossible to feel anything else but sadness.

As my flight to Siem Reap was to depart soon, I quickly had to pick up my bag at the guesthouse and then once again to the airport. Seeing it in daylight was nice for a change. Although very small, it looked nicer than most other airports I’ve seen so far. It made for a good place to quickly enjoy a fresh strawberry smoothie before I boarded the small plane. I was strong enough to withstand the very tempting chocolate brownie, I would swear it had my name on it…

Now I’m in Siem Reap at the Golden Temple Villa. A nice, but of course very basic place. This is my home for the next 4 nights. Three days I will visit different temples and possibly even some nature scenery if time permits. After enjoying my dinner, a visit at the night markets and a tin or two of Angkor Beer, it’s now time to close my eyes.