Om half 7 stond het busje voor de deur om mij naar de haven te rijden. Ik heb in nog niet zo krap gezeten, me benen moest ik tot me kin toe optrekken anders paste ik niet in de stoel. Compleet overladen met veel teveel mensen en teveel tassen, reden we in korte tijd naar de haven waar de boot al op ons aan het wachten was. De boot was behoorlijk Spartaans, keiharde houten bankjes en het technische materiaal was niet het nieuwste meer. Eenmaal vertrokken was het wel veel rond kijken. Bomen die bijna compleet onderwater stonden en mensen die in hele dorpjes op de rivier wonen in een krottenwijk gebouwd op bootjes. Hoewel erg interessant om te zien, was het ook tegelijk weer heel treurig. Gepaard met pijn aan me kont van die harde bankjes had ik het na een uurtje of 2 wel weer gehad en ging ik maar even buiten op het dek staan. Heerlijk briesje en het beste uitzicht. De vermoeidheid begon na een uurtje buiten staan ook wel toe te slaan en ik heb toen maar eventjes de oogjes dichtgedaan. Dat beviel mij heel erg goed en na een powernap was ik weer helemaal opgeknapt toen het interessante stuk van de tocht was aangebroken: een smal stuk van de rivier compleet afgesloten aan de zijkanten met bomen en bosjes. De kapitein moest wel heel precies navigeren anders hadden we een boom door het raam gehad. Dit ging meestal gelukkig zonder problemen, tenzij er een tegenligger aan kwam, die dan maar even opzij moest voor ons.

Ik had geen onderkomen gereserveerd en was blij verrast toen ik merkte dat het hotel waar ik wilde overnachten al verschillende motors en tuktuks had klaarstaan om de nieuw aangekomen toeristen te overtuigen bij hun te overnachten. Ik ben dan maar achterop de motor geklommen en werd kosteloos naar het Royal Hotel gereden. Hier heb ik de mooiste kamer tot nu toe deze reis en dat voor dezelfde prijs als in de vorige 2 steden.

Na het inchecken ben ik een beetje de stad doorgelopen, ik had geen zin meer in nog een volle toer langs verscheidene bezienswaardigheden, dat doe ik morgen wel weer. Rustig ben ik door de stad geslenterd, heb vers geschilde mango gegeten en natuurlijk weer een heerlijke smoothie gedronken, yummie yummie. Daarna langs een boeddhistische tempel/school gegaan en een tijdje met een groep monniken gesproken. Eentje vertelde nog wat over het ongeluk dat vorige week had plaatsgevonden in Phnom Penh. Volgens de Cambodjaanse (of de Boeddhistische) leer zijn de mensen gestorven uit angst voor de dood: wie angst heeft voor de dood nadert het einde al. Na deze woorden in mijn oren geknoopt te hebben, heb ik de school verlaten en heb ik nog wat door de stad geslenterd. Het was al donker en er is bijna geen straatverlichting, dus veel was er niet te zien, met uitzondering van de nachtmarkt langs de rivier en 2 kleine kermis terreintjes.

Ik hou het nu maar voor gezien, aan deze lang dag is een einde gekomen.

What a long day. It started out by getting cramped up in a minivan with way too many people and backpacks. After boarding the boat I could finally sit normal and move my legs again. The whole trip took about 8 hours which I definitely still feel in my bum as the wooden benches were just too hard for such a long trip. The scenery however was worth the suffering. Trees were almost completely soaked up in the water and some parts of the river were so small that we almost got trees crushed through the windows. Several families are living on the lake and river in self made houses on boats, or if they couldn’t afford a boat on other materials they could find. The poverty here was worse than anywhere else I have seen so far, but still the people were so happy when we passed by. They shouted “hello” and waved until we couldn’t see them anymore.

After arrival I checked several advertisements for local hotels/guesthouses and decided to go to the Royal Hotel. This was also the hotel I wanted to go to after reading about it in the LP guide. A motor driver drove me free of charge to the hotel in just a few minutes time.

Battambang city, although it is not more than a small village for Chinese standards, is a nice place. The Buddhist at the temple/school were so friendly to talk to and the riverbed made for a nice stroll. Sadly there are almost no streetlights in Battambang, so it got very dark and I couldn’t see much anymore. This was very welcoming as the day had been long and should come to an end soon.