Vanmorgen werd ik al om 7:15 opgehaald door de shuttle bus naar het busstation. Dit keer ging de reis met de Mekong Express maatschappij. Deze beviel mij erg goed. Aan boord was zelfs nog een hostess die net als een stewardess mededelingen omriep en eten/drinken uitdeelde. De zitplek was weliswaar minder ruim als bij de nachtbus van Battambang, maar nog altijd ruim genoeg en zat comfortabeler. De bus vertrok op tijd en deed er dit keer slechts vier uur over, precies de geadverteerde tijd. Shanghai Airlines (en vrijwel elke andere maatschappij), hier kunnen jullie nog wat van leren!

Eenmaal terug in Phnom Penh eerst maar wat gegeten en door naar het zelfde guesthouse als de eerste nacht: Sweet Home Guesthouse. Dit keer ging de check-in een stuk soepeler als de eerste keer.

Vandaag waren de dichterbij gelegen bezichtigingen aan de beurt. Al wandelend ben ik naar het Cambodja-Vietnam vriendschapsmonument gegaan. Daarna ging ik verder per motor. De Wat Ounalom was als eerste aan de beurt: het boeddhistische hoofdkwartier in Cambodja.

Hierna reden we verder naar de Wat Phnom. Erg discriminerend: Khmer mogen gratis kijken maar buitenlanders moeten allemaal 1usd betalen. Een diepte investering weer. De Wat Phnom is de enigste heuvel in de stad. Bovenop stond een pagode. Het was erg druk hier veel verkopers, vogeltjes opgesloten in kooitjes die tegen betaling vrijgelaten worden en zelfs een olifant. De armste laag van de stadsmaatschappij was hier ook te vinden: slapend op de bankjes en wassen bij de kraantjes aan de voet van de heuvel.

De Wat Moha Montrei leek wel een beetje op een schoolterrein. De pagode in het midden was gesloten. Daarom leek wel een begraafplaats en boeddhistische school te zijn. Veel monniken liepen hier rond evenals honden. Dit waren niet de liefste honden van het land, ze blafte en gromden als idioten als er iemand langs liep.

Het was nu wel tijd voor wat lekkers en dat heb ik gevonden ook: The Chocolate Shop! Heerlijke brownies en bonbons. Ik kon het niet laten om hier een klein (eerlijk waar, echt maar een klein beetje) te snoepen. Ik had hier 1 brownie gegeten en een paar losse bonbons laten verpakken om mee te nemen (welke ten tijden van schrijven helaas al op zijn…).

Met een volle maag ging ik verder naar de Psar Tuol Tom Pong, ook wel bekend als de Russische Markt waar ik een paar souvenirtjes had gekocht. De dag in Phnom Penh werd toepasselijk afgesloten met een korte stop bij het Onafhankelijkheidsmonument, welke ook dienst doet als monument ter herinnering van de slachtoffers van de vele jaren dat het land in oorlog was.

Na deze stadstour heb ik nog eventjes uitgerust in het hotel en voor de laatste keer een massage genomen, dit keer de Khmer massage. Daarna was het tijd om door te gaan naar het vliegveld. Het inchecken ging langzaam, maar de douane was erg snel. De laatste souvenirs zijn ingekocht en het laatste drankje is genuttigd. De vakantie is nu helaas toch echt voorbij…

Around lunchtime I got back in Phnom Penh. The bus drove smoothly and we arrived in just 4 hours. The first thing I did was get, surprise surprise, lunch with again a nice smoothie.

After dropping off my luggage at the Sweet Home Guesthouse, I visited the spots I didn’t have a change to visit the first day I was here. I walked to the Cambodia-Vietnam Friendship Monument. Not looking forward to walk through the whole city, I did the rest of the trip by motor. My driver drove me first to the Wat Ounalom, the Buddhist headquarters of Cambodia.

The next stop was at the Wat Phnom, a pagoda situated on the only hill in the city. Entrance is free of charge, except for foreigners who should pay 1usd. It was crowded with salespeople, birds locked in cages that will be freed once you pay enough money and even an elephant. Some of the city’s poor people lived on the foot of the hill: sleeping on benches and washing themselves on the street, hiding as much as possible behind the bushes.

We drove further to the Wat Moha Montrei. The pagoda in the middle was closed, but the buildings surrounding it were open. It seemed to be a graveyard as well as a Buddhist school, there were so many monks, young and old and many of them carried study books.

My stomach was craving for something sweet and I found just what I needed: The Chocolate Shop! They had one of the best brownies I ate in a long time, as well as great pralines (which I sadly all finished at the time of writing).

With a full stomach we continued to the Psar Tuol Tom Pong, also known as the Russian Market. I bought some souvenirs and then left to see the final monument: the Independence Monument. It also serves as a memorial to the war dead.

After the trip through the city, I rested a bit at the guesthouse and enjoyed my very last Khmer massage. It was also the last trip by tuktuk, to the airport. I’ve past the customs already, bought my last souvenirs and just finished my last drink. The vacation is now really over…