Joepie, weer een vakantie en weer een slechte start. IPV aankomst op Guangzhou op de 1ste februari en dan heerlijk te slapen in een hotel, kwamen we met veel vertraging eindelijk tegen half 3 in de ochtend met baggage en al in de aankomsthal aan. Transfer personeel was natuurlijk niet op ons blijven wachten (2.5 uur overwerken zou ik ook niet over hebben voor mijn passagiers...) en omdat onze vlucht naar Manila al om 8:45 zou vertrekken, besloten we maar op het vliegveld te pitten. Comfortabele bankjes waren natuurlijk niet te vinden en toen hebben we ons uiteindelijk maar ergens neergeploft en er maar ‘t beste van gemaakt. Dat lukte niet heel goed, maar tijdens de vlucht naar Manila was er nog wel wat tijd om slaap in te halen.

Aangekomen op Manila viel ‘t gelijk op dat de Filipijnse efficië ntie nog wat niveautjes lager ligt als dat van de Chinezen (ongelofelijk, verrassingen zijn de wereld echt nog niet uit!). Formuliertje hier en daar ingevuld, zo eerlijk mogelijk, heeft de douane er geen zin in om alles na te kijken en wil onze formuliertjes niet eens meer hebben.

Alles is dus goed gegaan zij het een beetje langzaam. Geld uit de ATM pinnen was ook langzaam en met de taxi de stad in was, rara, ook langzaam. Een sleepplekje was dan wel weer snel gevonden en toen kon dan eindelijk de vakantie echt van start! Om in de Chinese festival atmosfeer te blijven, begonnen we met een bezoek aan de Chineze begraafplaats. Gigantische tombes die soms zo groot zijn als een kleine villa. Volgens de gids komt de familie minstens 1x per jaar op bezoek. Zij gaan dan eten en drinken en een potje mahjong spelen ze ook graag. Kinderen liggen in een muur op ‘t einde van het terrein en aan het noordeinde lag het Beverly Hills van deze bergraafplaats.

Na deze levenslustige tour gingen we met te lightrail naar het 'groene hart', Rizal Park. Verrassingen zijn zoals eerder gezegd de wereld nog niet uit en hier kregen we er ook weer een paar. Als eerste zo ongeveer de lelijkste transsexueel die er op deze aardbol rond kan lopen. Ten tweede hebben wij een Filippijnse beroemdheid gezien, een acteur! Zijn rug was erg interressant en meer hebben wij niet gezien. In het begin wisten wij ook nieteens dat er een acteur was, pas toen wij gingen navragen waarom er steeds geschreeuwd werd door meisjes en een paar jongens, hadden we het door. Geï nspireerd door het beroemde leven, deden wij onszelf voor als beroemde Europeanen om zo wat foto's te maken met een groepje scholieren dat een extreem kerkelijk kuis schooluniform droeg. Na een voorproefje te hebben genomen van dit intensieve beroemde leven, gingen we maar wat eten bij de Harbour View. Mooi uitzicht en lekker eten (de cocktails waren ook wel ok). Om middernacht ging er veel vuurwerk de lucht in, het Chinese nieuwjaar is begonnen!

Miracles and distasters. Our flight from Hangzhou was delayed so all we could do was sleep at Guangzhou airport, we didn't see any reason to find a hotel for just a couple of hours. After this comfy night we went on to Manila. Before landing we were informed we couldn't land just yet and had to circle around. This gave us the possibility to sneek a peek at a volcano. Already in holiday mode we couldn't wait to get off the plane. Once through customs we quickly had to find a place to stay. Soon after that we were out in Manila, at the Chinese graveyard. Huge tombes, some even including a small bathroom for the mourning family members. Although, morning??? According to the guide they come about once/twice a year and play cards or mahjong. Very sad indeed.

After this vivid experience among the wealthy dead, we continued to Rizal Park. Tons of screaming girls (and a couple of boys) made us wonder what was going on. Soon we found out that there was a famous actor in the park as well. This inspired us to pretend we're famous as well, juts to get some pictures together with the local school kids wearing very churchfriendly clothing. Besides this cheery aspect of the park, it also has a darker side: the world ugliest shemales can be found here. Yuk!

Being famous is tiring indeed, so we needed to make a dinner break at the Harbour View restaurant. There was a nice view over the sea and when the clock hit twelve, fireworks lighted up to sky. A new chinese year had begun.