Oh, zo vroeg! We kwamen rond een uur of 3 in de ochtend weer aan in Manila. We probeerden een hotel te vinden dichtbij het vliegveld, zodat we wat langer konden uitslapen. Helaas kon de taxi chauffeur geen hotel in de buurt vinden, ondanks de cirkeltjes die we bleven rijden. Toen besloten we maar om nog een keer op het vliegveld te slapen, daar de eerste keer ons zo goed was bevallen (btw, dit is natuurlijk sarcastisch bedoeld!). Terminal 3 is een stuk moderner als de internationale terminal waar wij aakwamen en wij hadden dan ook goede hoop op zacht bankje om ergens te liggen slapen. Dat aangename bankje vonden we al snel bij een Italiaans restaurant, waar we maar snel een drankje bestelden zodat we als klanten gebruik konden maken van hun bankstel. Drankje leeg en dan languitgestrekt. Helaas zijn Filipijnse bediendes niet altijd de aardigste mensen, ze hadden zin in muziek en moesten toen natuurlijk keihard dance muziek gaan draaien. Gedaan was het met onze rust. Wachten tot onze vlucht van 11:30 duurde zo langer als gepland. We konden dan natuurlijk niet wachten tot we konden inchecken. Toen het zover was, dachten we nog een hel te moeten doorstaan: de wachtrijen bij het inchecken. Gelukkig waren al die lange wachtrijden bedoeld voor andere vluchten, wij hadden slechts 1 koppeltje voor ons. En wat voor koppel! Louis Vuitton tasje en nog 3 andere grote tassen. Van snel inchecken hadden zij nog niet gehoord want het duurde en het duurde maar. Je zou haast denken dat het Chinezen waren, maar het waren Nederlanders!!! Aghhh. En wij maar zo ons best gedaan om licht te pakken omdat we maar 10kg mogen inchecken, ik wil niet weten hoeveel zij extra moesten betalen voor overbagage. Toen het eindelijk onze beurt was, bleek dat wij slechts 2kg gezamenlijk teveel hadden. Dat was dus netjes ingepakt die rugzakken. Na het inchecken kan je in de Filipijnen niet gelijk naar de gate. Eerst moesten we onze overbagage betalen, dan boardingpass afhalen (in dit geval slechts een kassabon met barcode), dan moesten we onszelf wegen (?!?!?!?), luchthavenbelasting betalen en als laatste laten controleren dat we echt betaald hadden. Pas toen konden we naar de controle en naar onze gate. Jeetje, zoveel belemmeringen, je zou haast bang worden om te vliegen.

Again we had to sleep at an airport, this time at Manila Int'l Airport. And why? Only because our taxi driver couldn't find any place for us close to the airport, instead he wanted to drive in circles. That lil' cheater... Once we arrived at the modern terminal 3, we thought finding a place to sleep would be easy. How wrong we were. Most seats were already taken and once we found a nice café for a small drink and a good sleep, they turned on very loud dance music.

The hours that we wanted to sleep now turned into hours of waiting. When we could check in we didn't really jump ouot of our seats, but excited we definately were that we could finally continue with our journey. Check in took a long time, because 1 couple in front of us decided to check in (we guessed) about 20kg too much. Filipinos and efficiency, twor things that cannot be combined. After check-in we needed to pay our 2kgs of overweight, then go back to collect our boarding pass. After that we needed to weigh ourselves (how nasty to be forced to weigh yourself in public, but thankfully the result was not shown to us). The process was not over yet. We needed to pay our airport tax and then needed to wait in another line to show the proof of payment. Ai caramba, so complicated... Finally we're ready for takeoff, with a big big plane...