Blijkbaar waren wij toch wat moeier als we dachten. Pas tegen lunchtijd werden wij wakker. Gelukkig mogen we ons ontbijt zo laat nemen als we maar willen. Na ons ontbijt/lunch gingen we gelijk weer door naar ons strandje. Heerlijk rustig, warm zonnetje en nog steeds heel erg helder water! Luilakken dat wij zijn, bleven we weer lekker liggen. Dit keer zwom ik wat verder langs het strand en tot mijn schrik zag ik... vele Chinezen!!! De verschrikking, we proberen er aan te ontsnappen en dan krijg je ze alsnog op je bordje geschoteld. Agh ja, een paar cocktails helpen je zicht te verminderen en dan lukt het ook wel om er geen last van te hebben :-)

De hele dag blijven we lekker aan ons strandje liggen op White Beach. Koud water wordt gebracht door het guesthouse, erg goed voor de luilakken onder ons (Xenia dus, maar ik ook wel een beetje).

In de avond was het tijd om wat meer te zien van Boracay. De bars hadden meestal goede muziek en atmosfeer, maar slechts een paar waren druk bezocht. We deden aan onze eigen bar-hopping en toen we genoeg hadden werd het tijd om ons bedje weer te vinden.

We must have been more tired than we thought the day before. We woke up so late that our breakfast kinda became our lunch. Tasty it was and after filling our stomachs we went to our nice beach again. This time I swam a bit further and saw that a lot of our Chinese friends also discovered Boracay. It sometimes seemed a bit like Chinatown.

The whole day long we spent at the beach, and nice that the guesthouse was, they even deliverd us ice cold water in between. This is perfect service for the lazy ones among us (Xenia that is... and me a bit as well). At night we checked out some bars and did some bar hopping. After we had enough drinks we went back to visit the tropical life as it unfolded behind our eyes.