Vroeg opstaan, 10 uur dit keer! We hebben onszelf een druk programma bezorgt, Balinghai Beach is ong. 20min. met de driewieler. Daar aangekomen moesten we nog een giga lang trap af, dit bracht een flashback van Banaue. Gelukkig konden we heerlijk relaxen op dit strandje, totdat tegen een uur of 2 onze rust werd verstoord door kwallen. Snel wegwezen, en we vroegen maar aan andere waar het verder nog mooi is. De tip: Puka Beach. Puka Beach ligt op het noordpuntje van Boracay en het was inderdaad erg mooi. Helaas was het zand niet zo fijn en was er weinig schaduw. Het water was hier nog steeds zeer helder, schoon en kwal vrij! Zwemmen was wat lastiger hier, de onderstroom was zo sterk dat ik na een tijdje een heel stuk verderop weer aan wal kwam. Zwemmen was dus iets te lastig hier en wij zijn toen maar weer naar White Beach gegaan.

Arme Xenia, op Balinghai Beach heeft zij zo hard haar kleine teen gestoten dat die gebroken is. Om haar een beetje op te vrolijken bied ik aan wat drinken te halen bij de mooiste Starbucks op deze aardbol (lees: Starbucks aan het strand met lekkere koude frappucinos). Helaas zie ik hier weer wat van die irritante Chinese. Als wij in China zijn verwachten ze dat we Chinees spreken met ze. Is het dan teveel gevraagd als er van hun verwacht wordt dat ze Engels spreken als zij eens een keertje hun gevangenis (uh sorry, hun land) uit mogen? Blijkbaar wel, want als je achter een Chinees moet wachten in een winkel of café dan kan je ervan uitgaan dat je gefrusteerd raakt door hun slome gedoe en onvermogen met anderstaligen om te gaan. Een wachtende Chinees staat hier gelijk aan een wachtrij van 6 Engels sprekende die een beetje vlot te werk gaan. Het afhalen van een drankje duurde dus zo lang, dat ik bij terugkomst Xenia's drankje niet meer op het strand kon geven, maar op de kamer. We moesten nog snel douchen en dan in de avond terug naar Conga's Bar & Resto. Er is een feestje met gratis (ja, ik blijf een Nederlander!) eten. Ik zou eigenlijk ook een lesje vuurdansen krijgen, maar dat zag ik eigenlijk niet zo zitten, ik vond die verbrande plek op mijn arm wel genoeg. Het feestje zo kwamen we achter, was voor een vriendin van de eigenaresse Laury, en jeetje wat had die veel op. Ik was verbaasd dat ze nog kon lopen. Misschien hielden haar dampen haar op de been?!?!?!

After getting up earlier than ever this whole trip, we made it by tricycle to Balinghai Beach. Sadly the tricycle couldn't make it all the way; the driver didn't want to drive down the stairs. The big decent down gave me a flashback to the harsh times in Banaue. Luckily there was no rain here, but there were comfy beach chairs and very nice cool water. We enjoyed our time here very much, until the jelly fish surfaced. By this time Xenia had also kicked the chair and broke her little toe, which made the climb up more difficult. After Balinghai we went to Puka Beach, recommended by one of the other visitors at Balinghai. It's another very beautiful beach, but here the looks were deceiving. The sand was not soft and there were shells in it, careful walking was required. Shadow was not easy to find and the stream in the water was very difficult to handle. After a short swim I ended of dozens of meters away from my starting point. Even though it all looked very nice, we quickly left to go back to our own lovely White Beach.

Back at our beach I went to possibly the best Starbucks in the world (read: located directly on the beach!) to get a drink for me and Xenia. Sadly there was another annoying Chinese in front of me. Nasty attitude loads of them have. They expect us foreigners to speak their language when we are in China, but when the Chinese are allowed to get out of their prison (or country) once in a while it's apparently too much to ask of them to speak a bit of English. So a quick getaway to buy a drink became a slow and frustrating experience, again involving Chinese people. Don't they have anything better to do than annoying other people?!?!?!

Anyway, since it took so long Xenia already went back to the room, so the beach drink became a room drink. After a shower we went to Conga's again, enjoying some food and drinks. Laurie, the owner, her friend celebrated her birthday and this made for a good time again at Conga's. Our last night at Boracay was a good one, just like all the other days and nights.