Vandaag is een grote dag: een nieuwe camera kopen en niet 1x maar 2x de hoogte in! De dag begint in Akihabara 'Electric Town'. Hier help ik een van me vrienden een nieuw horloge te kopen en leer ik dat de camera die ik het liefst wil hebben ook niet als 'overseas model' te koop is. Ik wacht dus nog even met inkopen. De winkeltocht gaat verder naar Ginza, maar ik heb dit keer niet genoeg geld bij me om bij de Louis Vuitton en Gucci winkels in te slaan. Hier blijft het dus bij windowshopping en vinden van die camera. Nergens is een buitenlands models van de Panasonic te vinden, en de Japanse versie heb ik niets aan omdat die alleen in het Japans is (wat lastig wordt met de bediening). Wel wordt ik geinformeed over een heel goed alternatief van Casio die wel in het Engels is.

Eigenlijk heb ik het wel eventjes gehad met winkelen, het wordt tijd om het luchtruim op te zoeken: de Tokyo Tower, een kopie van de bekende Eiffeltoren. De Japanners zij er trots op dat hun toren hoger en lichter is (maar als je het mij vraagt ziet de Eiffeltoren er wel mooier uit). Deze toren is voor de Japanners een ware attractie. Tot het eerste uitzichtplatform (150m hoog) is de wachttijd. Voor het 2de platform op 250m hoog is er nog een extra wachttijd van ruim een half uur. Slim plannen zorgt ervoor dat je eigenlijk niet hoeft te wachten. Dat is: aangekomen op 150m hoog gelijk je kaartje reserveren voor 250m en pas dan het uitzicht bekijken. Tegen de tijd dat je het platform rond bent gegaan dan mag je alweer naar boven toe. Het uitzicht is bij de 150m al erg mooi, maar vanaf 250m hoog is het nog veel mooier. Het is zelfs mogelijk om een schimp op te vangen van de Fiji vulkaan die 97km verderop is! Helaas was het zicht op de Fiji te slecht om het op de foto te krijgen. Ook leuk was het om in de verte te zien dat er vliegtuigen gingen landen op Haneda. Na weer terug op vaste bodem te zijn wat souveniertjes gekocht (en gegeten). Een waterflesje in de vorm van de toren en chocolade bananen. Ik heb het niet zo op bananen, maar gevuld in chocola smaken ze erg goed!

Mijn maagje is nog niet vol genoeg en ga ik wat eten: Japans fastfood. Nee, geen McDo of KFC, maar gewoon Japans eten dat snel geserveerd wordt. Aan de automaat moet je bestellen, bonnetje afgeven aan de bar en binnen de minuut heb je je prakkie voor je neus. Zitplekken zijn er niet vaak, meestal moet je staand aan de bar eten (al heb ik een fastfood uitgekozen die tenminste nog een barkruk heeft, ben nog steeds lui hoor).

Met een volle maag heb ik weer genoeg energie om te winkelen en daarvoor ga ik weer naar Shibuya. Hier besluit ik om dan de Casio Exilim EX-ZR100 te kopen, die voor zover ik gezien heb nog niet op de Nederlandse markt is. Altijd leuk om een primeurtje te hebben.

Na deze aankoop is het tijd om ook in het donker de lucht in te gaan, en dat doen we bij het stadhuis. Japan is duur genoeg en Nederlands ben ik nog steeds, dus een gratis uitkijkpunt wordt dan natuurlijk bezocht! Tokyo in daglicht is al indrukwekkend, maar 's nachts is het nog zo veel mooier. De Fiji vulkaan was nu veel beter te zien en was zelfs op de foto te krijgen!

Na deze volle dag was het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar ik nog even voor het slapen gaan een hotelletje reserveer in Kyoto voor de volgende dagen. Kapot moe en pijn in me voeten zorgen ervoor dat ik snel en goed slaap.