Vandaag is de laatste dag in Tokyo en volgens Japans recept moet je uiterlijk om 10 uur uitgecheckt zijn, lang uitslapen op de vertrekdag zit er hier dus niet in. Dat is maar goed ook, want er is nog genoeg te zien. Ik begon met de tuinen rondom het keizerlijk paleis te verkennen. Ik had hier blijkbaar veel te hoge verwachtingen want het kon mij niet echt bevallen. Teleurstellendste was nog dat je het paleis nieteens kon zien! Wat dan wel erg mooi was vond ik het uitzicht vanuit de tuin op de wolkenkrabbers rondom.

Vanaf het paleis ging ik weer richting het hotel, waar het Ueno Park te vinden is. Het is hier een gezeelige boel, straatmuzikanten maken muziek, de lokale softbal club speelt een wedstrijd en iedereen is gewoon happy. Helaas was wat een mooie tempel in het park moet zijn helemaal niet te bezichtigen vanwege renovatie werkzaamheden die nog 5 jaar gaan duren. Balen. Wat nog wel te zien was is de vlam van Hiroshima en Nagasaki als herdenken aan de atoombommen en als teken van Japans wens (al moet dat ieders' zijn) dat de wereld atoomwapenvrij wordt.

De sightseeing trip ging dan maar verder naar de wijk Asakusa, waar de Senso-Ji te vinden is. Dit is een tempelcomplex die zeer druk bezocht wordt en eenmaalaangekomen is ook wel duidelijk waarom. Het is erg mooi om er rond te kijken en de drukke lichtelijk chaotische menigte maakt de sfeer er zoveel leuker om. Ook hier zie ik weer de chocolade bananen die ik bij de Tokyo Tower de dag ervoor had gegeten en omdat ze zo goed gesmaakt hadden, kon ik ze natuurlijk niet laten liggen. Gelukkig kon ik ze lekker zelf eten en werden ze niet gejat door het aapje dat een optreden gaf.

Na dit alles gezien te hebben was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Alvorens ik met de monorail kon moest ik nog mijn OV chipkaart inleveren om mijn borg en restant geld terug te krijgen. Het duurde eventjes voordat ik het juiste loket te pakken had en ook nog wat handen (geen voeten nodig gehad dit keer) om duidelijk te maken dat ik die chipkaart niet meer nodig had en me geld terug wil. Gelukkig kwam alles goed. De volgende horde kwam al snel bij de monorail. Mijn retour ticket was slechts geldig tot de internationale terminal en niet tot terminal 2. Blijkbaar is terminal 2 ietsje verder (dus duurder), maar mag ik daar met mijn ticket niet heen. Bij de internationale terminal moet ik dan overstappen op de gratis shuttlebus. Deze logica snap ik niet helemaal, vliegveld is vliegveld toch?!?!?! Anyway, alles is goed gekomen.

Tot aan de check-in. Dit ging makkelijker dan verwacht. Helaas is het Engels van het personeel

beperkt tot wat ze nodig hebben, dus ook al ging het inchecken super gemakkelijk, de verdere info die ik vroeg bleek verre van correct. Mijn vraag: is er nog wat te winkelen en te eten achter de paspoort controle. Het antwoord: Ja, heel veel mogelijkheden. Werkelijkheid. Vrijwel niks!!! Dat was anderhalf uur niksen. Dan maar de hele terminal rondlopen, waar ik alle winkeltjes op 1 hand kan tellen, alle spullen vrijwel alleen in het Japans zijn omschreven en 2 cafeetjes (waarvan 1 Starbucks die door al zijn etenswaren heen was). Joepie. Dan maar de wifi proberen. Nee, dat gaat niet, daar moet je iets van 10 euro voor betalen. Er bleef dus maar 1 ding over, heeeeeeeeeeel erg langzaam terug lopen van het einde van de terminal naar de gate en daarna maar bijkomen van een dag veel gelopen te hebben.