5:20, tijd om op te staan. Na een niet al te lange nacht waarin ik ook niet de hele tijd heb kunnen slapen, moesten we alweer opstaan om de zonsopgang niet te missen. Uit de slaapzak voelde ik dat het toch redelijk fris was en om mij op te warmen rende ik maar naar de WC. Die korte sprint maakte mij warm genoeg om geen sweater van een ander te moeten lenen. Gelukkig was ik niet de enige die niet douchte, vrijwel niemand had er zin in. Yeah, ben ik niet de enige stinkerd. Allemaal “wakker” reden we naar een uitkijkpunt waar we van de zonsopgang genoten in combinatie met het ontbijt. Iedereen had het koud en stond in zijn/haar sweater naar de zonsopgang te kijken. Koud vond ik het niet, wel frisjes en het was gelukkig uit te houden met slechts mijn T-shirt aan.

Na het ontbijt reden we door naar Kata Tjuta. In tegenstelling tot Uluru is Kata Tjuta gevormd door vele rotsen en bestaat het niet uit één rotsblok. De Kata Tjuta is ook een culturele plek voor de Aboriginals. Met vrijwel de hele groep deden we de lange wandeling rondom en door de rotsen en het was weer een mooie wandeling. Heet was het ook, de watervoorraad die ik had meegenomen was snel aan het opraken. Vlak voor het einde was er nog een aardige klim waarvan het eventjes bijkomen was bij aankomst op de top. Het bleek een goede oefening te zijn, de gids vertelde dat de wandeling morgen 2x zo hoog is…

Weer terug bij de bus reden was het tijd voor lunch, lekkere tonijn wraps. Vervolgens reden we een klein omweggetje over de zandweg om nog wat mooie fotos te kunnen maken van Kata Tjuta. Na weer wat foto’s gemaakt te hebben, gingen we weer verder rijden. We hadden een lange rit voor de boeg, richting de Kings Canyon waar we de volgende dag gaan hiken. Onderweg op een vrijwel verlaten snelweg stopten we: klapband. Iedereen de bus uit en terwijl de gids de wielen ging vervangen, gingen wij maar met ze allen spelletjes spelen langs en op de snelweg. Zo kan je van een rot moment toch nog een leuke tijd maken! Met alle wielen weer onder de bus reden we door naar ons volgende kampeerplekje. Voordat we daar aankwamen moesten we nog wel wat werken: hout verzamelen voor het kampvuur. Gelukkig hadden we genoeg hout, zonder konden we niet avondeten en ons warm houden hat ook lastig geworden. Gelukkig was één van de meisjes zo aardig om mij haar handdoek te laten gebruiken, kon ik toch eventjes fijn douchen. Schone kleren kon ik nog steeds niet aan doen, mijn tas was vandaag ook niet aangekomen…

The morning call came too early, at 5:20am it was rise and shine in order to see the sunrise at Uluru. Just as we had dinner with sunset, we now got to enjoy our breakfast during sunrise. Can you imagine a better view while eating your brekkie?

After breakfast we continued to Kata Tjuta, which in contrast to Uluru consists of many rocks combined together. Most of us decided to take the long walk. It started out easy, but as it got hotter and hotter, and the climb steeper at the end, it turned out to be a great workout. The rest of the day was no picknick in the park either. On the way to Kings Canyon our bus got a flat tire, so while the group played games along the highway the guide got to change the wheels. After that we got to work again by picking up wood for our campfire tonight. The fire was huge so even I didn’t have my warm clothes (delivery got delayed by another day) I still felt warm. One of the girls was so nice to lend me her towel so I could go to sleep while feeling moderately clean, as my clothes were of course dirty by now.