Day 15: Melbourne

Het hostel organiseert vandaag een wandeling door het centrum van Melbourne en er blijkt met mij nog slechts één ander toerist mee te lopen. Onze gids Ebony neemt ons mee langs verschillende interessante plekken. Zo laat ze ons belangrijke standbeelden zien van dieren, blijkt Starbucks hier gelijk te zijn aan godslastering, leren we dat echte koffie te vinden is bij kleine cafés, zien we hoe lolly’s gemaakt worden, lopen we door luxe winkelcentra (incl. een heerlijke chocolade winkel, beter dan Stam!), lopen we door verschillende parken en tuinen en leren we waar we goed kunnen eten en drinken. En dat is wat eigenlijk heel erg belangrijk is hier in Melbourne: drinken bij de cafés en eten is wat de mensen hier heel erg graag doen. Na de lange wandeling loop ik zelf nog verder naar een herdenkingsmonument voor de lokale slachtoffers van de 2^de Wereldoorlog. Met moeie voeten ga ik terug naar het hostel waar ik nog wat heb gekletst met wat Japanners en Franzen. Hostel zijn wat dat betreft echt een stuk gezelliger als je alleen reist als hotels. Je kamer zoek je alleen maar op wanneer je gaat slapen, wat ik nu ga doen!

The hostel organizes a free walking tour each Monday so I’m lucky to be here today! We’re just a small group, a girl from Hong Kong is the only other joining. Our guide Ebony is awesome. We learn from here that Starbucks is a big NO NO in Melbourne, for coffee you should visit a small coffee shop. She introduces one, it’s so small that if she wouldn’t tell us we for sure would have passed by. A big part of this tour is related to food and drink: the people in Melbourne love to eat and drink, it’s part of the life here. The best parts food wise, were the candy shop SUGA were they showed us how to make candy. Interesting and a very time consuming process. Of course I couldn’t resist and had to buy some… Another great stop was at the chocolate shop. OMG, their selfmade chocolates are GREATTTTT. Too bad we had no time to shop, as I couldn’t make a decision in such a short time. Besides food and drink Ebony also showed us nice gardens and parks.

When the tour was over, I of course had to find that chocolate shop. Easier said than done, but after a while I did find it and spend a long time deciding what to buy. Too much choice and high prices makes for a careful customer. The shopkeeper even let me taste some chocolates in order to help me decide. Great customer service! After shopping it was time to see a bit more culture: a memorial hall for the victims of the 2^nd World War. It was just a bit longer walk than expected, so when I was finished looking at it, I returned to the hostel to give my feet the rest they were craving for.

Day 14: Jetstar & Melbourne

Een lange rampzalige Jetstar vlucht stond als eerste op het menu, 3.5 uur lang jankende K*T baby’s (er waren er volgens mij wel 10 aan boord) en zodra de eerste begon startte er een heel proces waarbij het estafette stokje van koter tot koter werd doorgegeven. Na de ouders gevraagd te hebben of die lieverdjes wat wijn op mijn kosten mochten drinken, waren ze totaal geschokt dat er nog mensen op deze aardbol zijn die gejank en gekrijs van hun koters niet op prijs stellen. Misschien moeten de monsters maar net als alle honden en katten in een kooitje in het ruim geladen worden. Opgeruimd staat netjes en mij vallen ze dan niet meer lastig.

Aangekomen in Melbourne was alles gelukkig een stuk beter. Er rijdt een toeristen tram rond de stad die een overzicht geeft van wat Melbourne allemaal te bieden heeft. Na de tramrit heb ik nog een stuk door de stad gewandeld. Federation Square en de kathedraal liggen vrijwel direct naast me hostel en ik hoefde dus niet ver te lopen. De Yarra rivier loopt dwars door de stad en geeft ook mooie vergezichten met de hoogbouw eromheen. In de avond ging ik door naar de Eureka Tower, waar je vanaf de 88^ste verdieping een mooi uitzicht hebt over de stad. Na het uitzicht bewondert te hebben liep ik nog langs de oevers van de Yarra waar uit hoge pilaren vuur de lucht in wordt geschoten.

A very, very long and awful Jetstar flight was how I got to start my day. There were like 10 crying babies on board and as soon as one of those monsters started the cry, the rest soon followed. The parents were shocked when I asked (non-serious asking by the way!) if they couldn’t let their little “angel“ drink some alcohol to make it fall asleep. The look on their face made me think that they really don’t understand that some people can’t stand hours filled with crying. Perhaps the little ones should be put in a cage and loaded in the cargo area just like the cats and dogs???

Upon arrival in Melbourne all was better. No more crying, just enjoying another beautiful city. I took a tourist tram around the city before starting my exploring walk. Federation Square, the cathedral and the Yarra River are all located just around the corner of my hostel and thus easy to reach. The Eureka Tower is not far away and at night the view from the 88^th floor is just great. I ended my day with a walk along the banks of the Yarra River, where there was even a fire show.

Day 13: Cape Tribulation & Daintree

Na de drukke maar zeer geslaagde dag gister, stond er vandaag een rustigere regenwoud tocht op het programma. We begonnen de dag in de dierentuin waar zo veel kangoeroes rondliepen, dat 50 minuten eigenlijk niet genoeg tijd was. Ze zijn zo lief en wanneer ze springend langs je heen schieten dan zijn ze nog zo veel leuker!

Na de dierentuin gingen we verder de jungle in. Bij de Mossman Gorge hadden we een korte maar mooie bushwalk tot we bij de Mossman rivier uitkwamen waar we eventjes konden voetje peddelen in het water. Met een veerpontje gingen we vervolgens met de bus en al dieper de jungle in naar Cape Tribulation waar we lekker gingen lunchen en toen een korte wandeling over het strand konden maken. Na de strandwandeling kwamen er nog extra mensen met ons mee, dat zijn de mensen die de tocht over 2 dag spreiden. Daar zat een bekende tussen van het hostel, Jes, dus dat was gezellig. Met de hele groep gingen we voor een 2^de bushwalk, dit keer zonder mogelijkheid tot zwemmen, krokodillen konden mogelijk in het water zijn, evenals slangen. Niet het soort zwembad waar ik mij graag in begeef dus. Om krokodillen van dichtbij te zijn, gingen we nog op een krokodillen cruise. Helaas hebben we geen meterslange kroks gezien, alleen maar 2 kleine krokjes, die nog jong waren en slechts een kleine kans op overleven hebben volgens de kapitein. Na lange tijd in de jungle te hebben doorgebracht, was het tijd om weer richting Cairns te rijden. Met tussenstops bij een uitkijkpunt over het strand en een veld met wilde kangoeroes kwamen we netjes rond etenstijd aan om waarna ik samen met Jes bij de mexicaan een kangoeroe burger ging eten. Na zoveel van die schattige diertjes gezien te hebben, voel ik mij nog steeds erg schuldig wanneer ik er eentje eet, maar het smaakt zo lekker. Het is gezond vlees en ze zijn een plaag in het land, maar bij elke hap moest ik steeds aan Skippy denken, totdat die helemaal op was…

After a long but fun day in the jungle yesterday, it was time for a quiet jungle tour today. We started at the zoo where there were so many kangaroos and wallabies. So cute, especially when they started jumping all over their habitat, it was difficult to leave after only 50 minutes. Can I really not take one small roo with me??? After the zoo we got to enjoy a short bushwalk through the Mossman Gorge, which ended with most of us enjoying the cool water from the Mossman River running over our feet.

Feeling a bit hungry we got to enjoy an early lunch, a great piece of fish. With a full stomach we could take a short stroll over the beach (and with short, I mean short, maybe 10 meters) as we had spent too much time resting and eating.

With a bit of renewed energy our group got bigger. The people that took the two-day tour the day before joined our bus and there was a familiar face with Jes, who stayed in the Dreamtime hostel as well. With a bigger group now we were going on another bushwalk. Swimming was not possible here due to the possibilities of crocodiles in the water and snakes not being far away too. The views of the jungle and mangroves were rewarding enough though. To try and view the crocs from up close, we all boarded the crocodile cruise. Sadly we didn’t see any 5 meter long crocs, only baby crocs that were so small you can put them in a small backpack. According to the captain these little shark only have a small chance of survival, as they are often eaten by sharks living in the river and by bigger crocodiles as well.

Once the cruise was finished it was time to drive back to Cairns, although we did stop at two viewpoints from where we got a nice view over the ocean and over a group of wild kangaroos. Back in Cairns we arrived around dinner time and together with Jes we went to the Mexican, eating a not very Mexican kangaroo burger. Even though I really like the tasty of roo meat, I still feel guilty for eating those cute animals.

Day 12: Uncle Brian

De dagtocht van Oom Brian werd mij aanbevolen door andere gasten. Dan moet ik dat natuurlijk ook doen. Oom Brian had zijn neefje Brad op ons los gelaten en in hem had ik een nieuw idool gevonden: wat kletst die gast veel! Iedereen die denkt dat ik non-stop kan ouwehoeren, jullie hebben het nog makkelijk. Neef Brad kletste vanaf minuut één al de oren van je kop met erg fantasierijke verhalen. Heel erg vermakelijk, zeker als je probeerde te slapen want dan ging het volume en de hoeveelheid woorden per minuut omhoog. Al met al entertainde hij ons ongeveer 11 uur lang terwijl wij door het regenwoud van de Tablelands reden. En de enige manier om aan het geklets te ontsnappen? Zwemmen en spelen met de watervallen en glijbanen. En dat deden we ook bijna allemaal. Het water was de eerste minuut erg koud maar eenmaal gewent aan de temperatuur was speeltijd aangebroken: tijd om van de rotsen te glijden. Om bovenop te komen hadden we een glibberige klim te overleven wat tot grappige dingen leidde. Om zonder touw de rotsen op te komen moesten we allemaal liggend op de buik als een zeehond al schuifel-springen de rotsen opklimmen.

Ons volgende zwembad (en waterval) bleek beroemd te zijn: hier werd de reclame van een shampoo-merk gefilmd en Peter Andre had er zijn videoclip van Mysterious Girl opgenomen. Om in de sfeer van shampoo te blijven moesten we allemaal die reclame kopiëren: Als een ware Ursula Andress moesten we allemaal het water uitlopen en met onze haren wapperen, hilarisch!

Het laatste zwembad was een meer in een vulkaan. Volgens Brad was het wel 65m diep, ik heb het niet nagemeten. Hier was het ook weer lekker zwemmen.

Naast het zwemmen hebben we ook andere dingen gedaan. Neef Brad deelde zijn hobby moet ons: eten! In de ochtend begonnen we al goed met koekjes en fruitcake. Met de lunch hadden we lekker kip met couscous en salade gevolgd door een groot (helaas wel wat smaakloos) stuk chocolade taart met vanille ijs. Diner was niet inbegrepen, maar hongerig werden we niet: muffins stonden klaar voor ons. Om dat eten weg te werken hebben we nog een bushwalk gedaan door het regenwoud en geprobeerd een platypus te vinden. We zagen hem kort, maar hij was te verlegen om zich helemaal te laten zien. Jammer.

Aan het einde van de dag was iedereen volgens mij wel moe. Maar slaap kregen we niet. Met ruim 260 bochten over een bergpas te gaan had Brad nog genoeg muziek voor ons in petto waar we op moesten meezingen, auto’s om naar te toeteren en zwaaien en genoeg verhalen om onze oren te doen suizen. Weer terug in het hostel kan ik alleen maar concluderen dat niemand moet zeuren als ik eens teveel klets, het kan nog altijd veel, heel veel erger.

After hearing so many people recommend the day tour from Uncle Brian to the rainforest in the Tablelands, I of course have to take that tour. Uncle Brian had send his cousin Brad to entertain us and OMG did Brad talk much. Not even 8:30 in the morning, still a bit sleepy, within 5 minutes I was fully awake! Hundreds of words are coming out of his mouth a minute (most of which was absolute nonsense but so funny nonetheless) and when you’re lucky he takes a 30 second brake. Which he only does every 10 minutes or so. The only way to escape from his talking, was to swim at every place we stopped!

The first pool had a rock slide which was cool to get down on. To get to the top however, required some fun to look at climbing up the rocks. While on our stomachs we had to jump seal-like onto the slippery rocks.

The second pool/waterfall was apparently famous: a shampoo brand shot the commercial there and Peter Andre did the video for his song Mysterious Girl there as well. Cousin Briand had given us some homework there: get up out of the water and throw your wet hair up in the air like the commercial. It was hilarious to see the others do that and doing it yourself in front of everyone was surprisingly fun as well, trying to look as naughty as you possibly can.

The third pool was a gigantic volcanic lake that was 65m deep. I took cousin Brad’s word for it, I didn’t feel like going to the bottom.

Besides swimming, cousin Brad shared his hobby with us: eating. And there was plenty of that during the day. We started with some nice cookies and fruitcakes. For lunch we got chicken with couscous and salad, followed by a (for Dutch standards) chocolate cake which didn’t taste much like chocolate with vanilla ice. Dinner was not included but we didn’t starve: Brian got muffins for us! With all the eating going on it was good we had some exercise as well: bushwalking in the jungle and platypus spotting. We saw him briefly but too short to take a picture.

At the end of the day it seemed most people were exhausted, but Brad didn’t allow us to catch some sleep. With over 260 turns to go on the mountainous road, he had plenty of songs and funny stories left for us that made our ears almost bleed. Back at the hostel I can only conclude that people should stop complaining when I talk too much: it can always be worse, a lot :-)

Day 11: Raging Thunder

GVD, wat moet ik vroeg opstaan, 5:45 om de shuttlebus van 6:20 te halen. Helaas is er geen goeie rivier in de buurt van Cairns om op te raften, dus moeten we bijna 2 uur rijden naar Tully. Ik had gekozen voor de extreme rafting, naast het gewone raften moeten wij soms ook de boot uit om van rotsen te springen, in het wilde water te zwemmen/drijven/verzuipen en van watervallen gelanceerd te worden. In één woord, vet! Veel meer valt er eigenlijk niet over te vertellen, in dit geval spreken de foto’s duidelijk voor zichzelf.

Jeez, today I had to get up too early. 5:45am the alarm rang just in time for me to catch the 6:20 shuttle to Tully. It’s about a 2-hour driver from Cairns. Why can’t nature just build a river suitable for rafting closer to the city? I chose for the extreme rafting tour. Besides the normal rafting, we sometimes had to get out of our boat to jump off the rocks, swim/float/drown in the rapids and get torpedoed from a waterfall. In short, it was frickin’ awesome! I can’t really say more than that, the pictures should be all you need to know just how cool and fun it was.

Day 10: Great Barrier Reef

Australië staat natuurlijk bekend om zijn Great Barrier Reef en vandaag was de dag dat ik daar eens een kijkje ging nemen. Met de boot van Tulsa 6 schoten we als een speer over het water en na 1.5 uur kwamen we allemaal zonder zeeziek geworden te zijn aan bij de Outer Reef. Na een korte instructie sprongen we allemaal het water in en jeetje was is dat mooi om daar te snorkelen. Het koraal en de vissen zijn zo kleurrijk. Het koraal was soms zo dichtbij dat je het haast kon aanraken en als je niet voorzicht was er zeker tegen aan kon trappen met de zwemflippers. Na een tijdje begon het te regenen, wat voor de verandering eens geen probleem was, nat was ik toch al.

Na de ochtend duik kregen we een lekkere lunch. Vis, sla, aardappelsalade, lekkere broodjes, me buikje kreeg ik daar wel goed vol mee. Nadat het eten wat was gezakt waren wij inmiddels ook weer aangekomen op de locatie van de tweede duik. Het zicht was hier nog indrukwekkender als op de eerste locatie. Het koraal kwam hier met regelmaat zo dicht bij het water oppervlak, dat mijn knieën er haast over heen schraapte. Fantastisch mooi en het is met geen woord te omschrijven (ik hou het dus kort vandaag).

De terugvaart was niet zo fijn. De wind was flink aangesterkt en de golven waren een stuk hoger. Eén voor één ging er wel iemand over ze nek. Ik bleef na verloop van tijd maar buiten staan om een luchtje te scheppen, totdat er iemand over de hele vloer kotste. Om mijn eten maar binnen te houden leek het mij verstandiger om dan toch maar binnen te gaan zitten…

Eenmaal terug aan wal heb ik nog kort gezwommen in de Lagoon, een mooi aangelegd zwembad in het centrum van Cairns. De dag werd gezellig afgesloten met een barbecue en vuurdansshow in de tuin van het hostel. Het kangoeroe vlees was helaas niet te eten, te lang gebakken en dan is het net karton. Het stukje krokodil was wel erg lekker, het leek net op kippenvlees.

On the menu today was the Great Barrier Reef. With the Tulsa 6 we quickly passed by the other boats and then it was just us on open seas and little waves. Once we arrived at the reef and got a brief instruction, it was time to get wet and enjoy the sights in the world below. The coral and fish were so colorful and often the reef and fish were so close by that you could almost touch them. After a while I realized it started to rain, which was no problem in this case as I was wet already.

Around lunchtime we got a nice buffet lunch, but I tried not to eat too much as I had to get down for another snorkel at the second location. The second location was much better that the first. The reef came almost to the surface, so high up that if I wasn’t careful I would damage it. It was so beautiful, almost indescribable.

After our second time we sadly had to leave the reef. By now the wind had picked up speed and the waves were higher. One after another the people got sick and some even threw up all over the floor. Yummie. Sadly all the sick people were on the outside deck, the place where I preferred to stand as it did prevent me from feeling bad. That was until all the puking people. After that I had to flee inside and with a lot of luck I survived without feeling sick. Yeah me!

Back on land I checked out the Lagoon and went for a swim. As Cairns city has no beaches, the created a swimming pool on esplanade and it looks really nice. After having enough of all the water, it was time to head back to the hostel where I enjoyed a BBQ with some crocodile meat. Very tasty, it reminded me of chicken. The night ended with a cool fire dance show.

Day 9: Kuranda

Een nieuwe stad met heel erg veel te doen, dat vraagt om een goede planning. Na de hele ochtend met Chris van de receptie gesproken te hebben is er het volgende uit gekomen:

Vandaag: Zelf naar Kuranda om een koala te knuffelen en kangoeroes te voeren.

Woensdag: Snorkelen bij het Great Barrier Reef.

Donderdag: Extreme rafting op de Tully rivier.

Vrijdag: Zwemmen in meren en douchen onder watervallen in de Tablelands.

Zaterdag: De tropische wouden van Daintree en een krokodillen cruise.

Een vol programma is het dus geworden met vrijwel elke dag vroeg op staan. Na dit alles geboekt te hebben ging ik zelf met de bus naar Kuranda. Eenmaal aangekomen zie je meteen hoe toeristisch dit bergdorpje is. Overal souvenirwinkels (alles made-in-China) en restaurants. Daarvoor was ik niet gekomen. Ik was gekomen voor het koala park. Hier kan je kangoeroes voeren. Maar dan moeten ze wel meewerken. Slechts 1 kangoeroe had trek in wat lekkers en de andere niet. Als er dan ook alleen maar een bejaard koppel in de omgeving is om dat moment op de camera te vereeuwigen, dan kan je het resultaat wel raden… Het belangrijkste waren dit keer niet de kangoeroes, maar zoals de naam van het park al zegt, de koala’s. Je kan hier al knuffelend met de koala op de foto. Ze zijn zo schattig, het was net een harige baby met klauwen, veel stiller ook als een baby want geluid maken ze niet. Zo lief was ‘ie, ik wilde hem niet meer teruggeven en zou als het kon hem zo in mij rugzak stoppen en wegrennen. Jammer maar helaas behoort dat niet tot de mogelijkheden, maar mooie foto’s heb ik er hier tenminste wel aan over gehouden.

Na het knuffelen vond ik het wel weer tijd om terug te gaan. Dat deed ik dit keer met een mooie treinrit door de bergen. Het uitzicht was super en onderweg maakte de trein zelfs een stop zodat we allemaal uit konden stappen om foto’s te nemen.

Arriving in a new city with so much to day requires some planning. With the help of the great staff at Dreamtime I created a nice itinerary. Today I will visit Kuranda to hug the koalas and feed the kangaroos. Tomorrow it will be time to snorkel at the Great Barrier Reef. The following 2 days will be wet, I’ll go rafting and then swimming in jungle lakes and enjoying the waterfalls. My time in Cairns will end with a trip to the tropical forest at Daintree. After arranging all tours it was time to get my butt on the bus to Kuranda. Arriving there I noticed all the souvenir shops, too bad it also looked like China Town with all the Chinese (and Japanese too) shopkeepers selling their made-in-China stuff. Quickly getting the idea of seen it done that, I went to the Koala Garden. Besides crocodiles, wombats and kangaroos (which you even get too feed!) there were of course the koalas. They are such cute little animals, hugging the tree and sleeping all day. Luckily the koala that I got to cuddle with was awake and even opened his eyes for the pictures. My furry lil’ friend was too cute to return, but sadly I wasn’t allowed to take him back home, Ozzie people can be so mean. The trip to Kuranda ended with a great scenic train ride, after which it was time to get some rest at the hostel.

Day 8: Alice Springs

Eindelijk kon ik eens uitslapen. Van wat ik van de rest van de groep heb gehoord, is Alice Springs niet het leukste dorp in Australië. Om de tijd voor mijn vlucht naar Cairns te doden heb ik maar wat door de straten geslenterd en door de winkel centra gestruind. Na de lunch heb ik een museum bezocht: het reptielen museum. Uitgezonderd de slangen vind ik reptielen niet zo eng. Slangen in een kooi, ook geen probleem. Maar een slang om je nek, daar heb ik wel angst voor. Ik heb het ooit al eens in Singapore willen proberen, maar de angst was toen sterker dan de moed. Vandaag was het andersom, en heb ik echt een slang “gedragen“. De huis voelt lang niet zo vies aan als ik had gedacht, maar het idee van een wurgslang om me heen liet me nog steeds trillen op me benen en relaxed lachen in de camera ging er helaas niet meer van af.

Na deze ervaring bleef ik nog een lange tijd wankelend op mijn benen lopen, wat had dit een impact op mij. Vol van de stress was ik maar wat vroeger naar het hostel gegaan om daar maar te wachten op de shuttle bus naar het vliegveld. Onderweg naar het vliegveld was de stress van de slang weggezakt en was er een andere stress voor in de plaats: zal mijn bagage dit keer wel aankomen?

De vlucht begon lekker, maar vlak voor aankomst in Cairns kregen we toch een luchtzakken te verwerken, ik werd haast uit mijn stoel gelanceerd. Snel de riem om en maar hopen dat het beter zou worden, wat het gelukkig ook werd. Na deze turbulentie overleeft te hebben, bleek bij aankomst mijn bagage de vlucht ook goed overleeft te hebben!

Finally I could sleep in a bit. Waking up at 9am seemed like the longest night ever and it was much required too. Spending the day in Alice Spring was gonna be difficult, everyone in the tour group said the town is boring. After some window-shopping in the 3 malls, I decided to check out the reptile museum. I’m not scared of snakes when they are behind glass, but without anything between me and a snake, I got the chills running up my spine. In Singapore I had already tried to get over my fear by holding a snake, but fear got the beast of me at that time. Today had to be different, after doing so many other things I had never done before, this too had to be done. And I did, with my knees shaking and unable to look relaxed I got to carry a python snake around my neck. Completely freaked out I got to hold it for maybe two minutes, but long after getting rid of that snake I still felt weak in my knees. Unable to shake this feeling I decided to return early to the hostel and wait for the airport bus, where another fear emerged: will my bag arrive as well?

The flight to Cairns started well, but close before landing started we had the most awful turbulence I had ever experienced. I got almost launched out off my seat and after that happened I quickly buckled up before more turbulence occurred. After surviving and landing safely in Cairns, I was happy to see that my bag also survived the flight!