Day 7: Kings Canyon

Alsof gister niet vroeg genoeg was met opstaan, stonden we vandaag nog wat vroeger op, 5 uur. Iedereen weer snel aankleden en dit keer ook gelijk ontbijten. Het opstaan was vandaag alleen wat minder. Ik werd wakker onder de rook van het kampvuur en het was stervenskoud! Keelpijn in de mix en het plaatje was compleet. Gelukkig had ik keelpastilles in mijn handbagage. Na gisteravond een handdoek te hebben geleend, kreeg ik vanmorgen een sweater. Het was echt precies mijn maat en de kleur paste ook precies bij mij, het was echt dé aanvulling op mijn heldere blauwe ogen. Niet dus. Het was een te klein dames maatje M of L en groen/blauw zou ik zelf ook niet uit de winkelrekken meenemen. Warm was het wel. Als een hotdog ging ik dus de bus in op weg naar de Kings Canyon. De gids had niet gelogen, de klim naar boven was heftig. Langzaam kropen we ons een weg naar boven in het schemerdonker om precies op tijd aan te komen voor de zonsopgang. Het was weer erg mooi (zoals tot nu toe eigenlijk alles is hier in Oz). Nadat de zon weer hoog aan de hemel stond trokken we verder door de Canyon, door de Tuin van Eden. Na een fikse wandeling kwamen we weer aan bij de bus. De gids had voor mij goed nieuws: mijn rugzak was afgegeven bij de receptie van het kampeerterrein! Het was tijd voor een reünie! Met eindelijk mijn bagage in mijn bezit reden we nog langs een soort van boerderij met kamelen, struisvogels en kangoeroes. Eindelijk heb ik een levende kangoeroe kunnen zien, al die dode aangereden kangoeroes die ik onderweg zag werd ik niet echt vrolijk van. Met wat mooie plaatjes in mijn camera werd het tijd om de outback te verlaten en de moderne wereld in Alice Springs op te zoeken. Na een beetje uitgerust te zijn op me kamer hadden we met de gehele groep een gezellige avond in de Rock Bar waar ik, met een giga schaamtegevoel, een heerlijke hartige taart van kangoeroevlees heb gegeten. De avond werd afgemaakt met wat drankjes terwijl de projector video’s liet zien van ABBA en de Village People… De muziek was dus niet echt in orde, maar gezellig was het wel!

As if the 5:20am morning call yesterday wasn’t early enough, today we got to get up at 5. The morning was horrible, a soar throat and I felt so cold that a lovely teacher lend me her fleece jacket. The size was well fitting and it brought out the color of my eyes…. not. I felt like a stuffed animal, but was nonetheless very grateful for the warmth of the jacket. Half sleeping we had to climb up the canyon and once on top the sun started to shed it’s rays over the canyon, it was breathtaking. With the sun up in the sky and the temperatures rising, we walked through the Garden of Eden located inside the canyon. Back at the parking lot our walks were over and done. All three sites had been amazing that it’s difficult to say which one’s my favorite. Back in the bus we went back to the campsite to pick up my back. My baby survived a long trip all the way through Australia, taking more flights than me! Finally I was complete and we then continued our way to Alice Springs. On the way to there we stopped at a camel farm where I not only got to see some camels, but my very first living kangaroos! Alive they are so much cuter than the dead kangaroos you see besides the highway. Back at Alice Springs (at least for the rest of the group, it was my first time there) we all got time to rest and freshen up before heading to the Rock Bar for dinner and drinks. I ordered a kangaroo pie, which I felt guilty about, and even more for liking it! After dinner we all got some drinks while watching the projector showing videos of ABBA and the Village People… not my favorite music, but we all had fun anyway.

Day 6: Kata Tjuta

5:20, tijd om op te staan. Na een niet al te lange nacht waarin ik ook niet de hele tijd heb kunnen slapen, moesten we alweer opstaan om de zonsopgang niet te missen. Uit de slaapzak voelde ik dat het toch redelijk fris was en om mij op te warmen rende ik maar naar de WC. Die korte sprint maakte mij warm genoeg om geen sweater van een ander te moeten lenen. Gelukkig was ik niet de enige die niet douchte, vrijwel niemand had er zin in. Yeah, ben ik niet de enige stinkerd. Allemaal “wakker” reden we naar een uitkijkpunt waar we van de zonsopgang genoten in combinatie met het ontbijt. Iedereen had het koud en stond in zijn/haar sweater naar de zonsopgang te kijken. Koud vond ik het niet, wel frisjes en het was gelukkig uit te houden met slechts mijn T-shirt aan.

Na het ontbijt reden we door naar Kata Tjuta. In tegenstelling tot Uluru is Kata Tjuta gevormd door vele rotsen en bestaat het niet uit één rotsblok. De Kata Tjuta is ook een culturele plek voor de Aboriginals. Met vrijwel de hele groep deden we de lange wandeling rondom en door de rotsen en het was weer een mooie wandeling. Heet was het ook, de watervoorraad die ik had meegenomen was snel aan het opraken. Vlak voor het einde was er nog een aardige klim waarvan het eventjes bijkomen was bij aankomst op de top. Het bleek een goede oefening te zijn, de gids vertelde dat de wandeling morgen 2x zo hoog is…

Weer terug bij de bus reden was het tijd voor lunch, lekkere tonijn wraps. Vervolgens reden we een klein omweggetje over de zandweg om nog wat mooie fotos te kunnen maken van Kata Tjuta. Na weer wat foto’s gemaakt te hebben, gingen we weer verder rijden. We hadden een lange rit voor de boeg, richting de Kings Canyon waar we de volgende dag gaan hiken. Onderweg op een vrijwel verlaten snelweg stopten we: klapband. Iedereen de bus uit en terwijl de gids de wielen ging vervangen, gingen wij maar met ze allen spelletjes spelen langs en op de snelweg. Zo kan je van een rot moment toch nog een leuke tijd maken! Met alle wielen weer onder de bus reden we door naar ons volgende kampeerplekje. Voordat we daar aankwamen moesten we nog wel wat werken: hout verzamelen voor het kampvuur. Gelukkig hadden we genoeg hout, zonder konden we niet avondeten en ons warm houden hat ook lastig geworden. Gelukkig was één van de meisjes zo aardig om mij haar handdoek te laten gebruiken, kon ik toch eventjes fijn douchen. Schone kleren kon ik nog steeds niet aan doen, mijn tas was vandaag ook niet aangekomen…

The morning call came too early, at 5:20am it was rise and shine in order to see the sunrise at Uluru. Just as we had dinner with sunset, we now got to enjoy our breakfast during sunrise. Can you imagine a better view while eating your brekkie?

After breakfast we continued to Kata Tjuta, which in contrast to Uluru consists of many rocks combined together. Most of us decided to take the long walk. It started out easy, but as it got hotter and hotter, and the climb steeper at the end, it turned out to be a great workout. The rest of the day was no picknick in the park either. On the way to Kings Canyon our bus got a flat tire, so while the group played games along the highway the guide got to change the wheels. After that we got to work again by picking up wood for our campfire tonight. The fire was huge so even I didn’t have my warm clothes (delivery got delayed by another day) I still felt warm. One of the girls was so nice to lend me her towel so I could go to sleep while feeling moderately clean, as my clothes were of course dirty by now.

Day 5: Ayers Rock (Uluru)

Vandaag was het tijd om Sydney vaarwel te zeggen. Een minibusje haalde me op bij Maze en in rap tempo was ik alweer aangekomen op het vliegveld. Inchecken ging vlotjes, helaas het vertrek was minder. Met een kleine vertraging gingen we eindelijk weg. Ik had geluk, ik kreeg een mooi plekje bij de nooduitgang naast moeder en dochter. Het waren twee zeer gezellige dames dus we kletsten de 3.5 uur zo weg. Na ruim 2100km gevlogen, een par aardige luchtzakken overleeft te hebben, kwamen we aan scheidde onze wegen. De gids van the Rock Tour, een Nieuw-Zeelander, was er ook en het enige dat we moesten doen was wachten op mijn bagage. En wachten. En noch langer wachter. En toen stond de bagageband stil en was mijn rugzak er nog niet. SHIT! In me handbagage had ik niet meer als een deo, tandpasta en tandenborstel en zonnebrand. Geen schone kleren, geen handdoek, geen slippers. Het grondpersoneel verzekerde mij dat mijn tas de volgende middag afgegeven zou worden op het kampeerterrein. Één dagje zonder me spullen, dat kan ik wel aan toch?!?!?!

Met karige bepakking gingen we de rest van de groep ophalen, ze waren al op mij aan het wachten. Iedereen ging snel de bus in, we wilden allemaal die bijzondere rots wel zien. Van dichtbij is Uluru een wonder om te zien, zo uit het niets als dat blok steen de lucht in schiet. De gids vertelde wat over de culturele achtergrond van Uluru, al was zijn kiwi accent soms wel erg moeilijk te verstaan. Het is mogelijk om de rots te beklimmen, maar na te horen dat het niet alleen gevaarlijk is, maar ook nog cultuurschennis ten opzichte van the Aboriginals, zag iedereen van de beklimming af. Wel liepen we allemaal een stuk om de rots heen. Na deze wandeling was het tijd om verder te rijden naar het uitkijkpunt, vanwaar we een mooie zonsondergang voorgeschoteld kregen, evenals ons avondeten en een biertje.

Nu de zon verdwenen was, werd het wat frisser. Gelukkig was er op het kampeerterrein een mooi kampvuur georganiseerd. Pikkedonker, met uitzondering van ons vuur, kropen we allemaal om het vuur. Zitten deden we op onze “swagger”. We kletsten de avond weg, roosterde marshmallows en genoten van ons koude biertje. De sterrenhemel was wat lastig te zien dor ons helle vuur, dus verlieten we die aangename warmte voor een koud uitkijkpunt vanwaar ik nog nooit eerder zoveel en zo heldere sterrenhemel heb gezien. Fantastisch. Totdat het moment komt dat je je dan realiseert dat je toch echt de nacht buiten doorbrengt. De slaapzak werd in de “swagger” gedaan en eenmaal erin gekropen trok ik die zo strak als maar kon dicht, ik heb geen zin in vieze enge beestjes.

Today it was time to say farewell to Sydney. After a slight delay we finally departed and I had a great flight due to the funny people (mother and daughter) besides me. Talking smack about the crying babies is much more fun when you can share your feelings with people that feel the same. Lets just hope that the parents didn’t hear us. Close to arrival we got quite some serious turbulence and it was good I didn’t have any drinks in my hand or I for sure would’ve gotten it all over me.

Although the departure from Sydney went without problems, the arrival in Ayers Rock was just bad: my luggage didn’t arrive and I wouldn’t get it until the next day. Major bummer. After filling in some forms it was time to join the rest of the tour group, they were waiting for me. The first stop was at Uluru where the guide explained something about the culture of the rock resulting in the whole group not climbing it out of respect of the Aboriginal culture. Instead we took a nice walk around part of the rock before we enjoyed a sunset view of Uluru with dinner.

After the night fell it was time to go to the campsite. Luckily there was a fire that helped greatly in keeping me warm. Too bad I had to leave the warmth of the fire for a walk to a viewpoint, although after seeing such a bright starry sky I didn’t think about the cold anymore. The sky was amazing, I haven’t seen so many stars in China anywhere! After a while we all went back and it was time to sleep, with just a sleeping bag put inside the swagger, we all slept outside around the campfire. Let’s hope the spiders and snakes stay far far away while we sleep…

Day 4: Manly

Het was wat laat geworden de vorige dag met de andere backpackers gezamenlijk, vroeg opstaan zat er niet in. Uit de veren was het op naar de veerboot om naar Manly te varen. De vaart duurt ongeveer een half uur en tijdens de trip vaar je langs South Head en North Head, de opening van de haven van Sydney. Bij aankomst was het op de pier een gezellige drukte met winkeltjes en cafés/restaurants. Na eventjes rondgesnuffeld te hebben heb ik een fiets gehuurd. Met de fiets kwam een slot (erg handig) en zo’n k** helm. Niks voor mij zo’n helm op, me gigantische bos haar raakt gelijk uit model. Het fietsen ging me redelijk af, dacht ik. Bleek ik aan de verkeerde kant van de weg te rijden. Oeps, vergeten, ze rijden hier links. Zonder ongelukken stak ik weer over naar de linkerkant en reed het gelijk een stuk prettig. Heuvel op kwam ik aan bij het eerste uitkijkpunt over Little Manly Cove waar ik een picknickje hield. Het moest een pinguïn broedplaats zijn, maar ik zag er geen. Na de lunch ging de weg verder naar North Point waar verschillende uitkijkpunten een fantastisch uitzicht bieden op de South Head, het centrum in de verte en de kliffen. Uitgekeken fietste ik door naar de Spring Cove. De weg liep een beetje omlaag en ik ging zo snel dat ik beneden was voor ik er erg in had. Spring Cove kon ik alleen bereiken door het laatste stukje te lopen over een smal paadje. Het was hier weer een prachtig zicht en het water was zo mooi helder dat ik er graag een duik in zou nemen. Zwemkleding had ik helaas niet mee en nadat ik het water over me handen liet golven zou ik er ook niet in willen zwemmen: het was koud! Met genoeg foto’s op de camera liep ik terug naar me fiets en begon ik aan de klim naar boven. Het eerste stukje kon ik nog wel aan, maar daarna moest ik toch echt met de fiets aan de hand naar boven lopen. Boven op de heuvel trapte ik in snelle vaart door naar Shelly Beach. Helemaal op de fiets was niet mogelijk, ook hier moest ik een stukje lopen. Shelly Beach is een klein strandje waar genoeg mensen lagen te zonnen. Na die heftige klim en wandeling bij Spring Cove was de energie wel wat minder en ik ging ik maar wat drinken bij een strandcafé. Cola (light natuurlijk) leeg gedronken stapte ik weer de fiets op om de rest van het strand langs te fietsen. De boulevard langs het Steyne strand was erg gezellig en in zee waren er geen zwemmers, alleen maar surfers. Op de boulevard was ook een Ben & Jerry, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, dat ijs is zo lekker. Na me buikje vol gegeten te hebben reed ik langs de zuid kant van Manly richting de jachthaven waar vele privé zeilboten aangemeerd lagen. Ik ging nog verder door en de weg werd alleen maar steiler, een teken voor mij dat het toch stilletjes aan wel genoeg was. Ik bracht de fiets terug en ging op boulevard lekker fish & chips eten, om vervolgens in het donker met de veerboot terug te varen. Een mooi uitzicht op het verlichte centrum van Sydney verveelt nooit.

Today was another active day. After a lovely ferry trip to Manly it was time to test my bike riding skills. I started badly by driving on the wrong side of the road. Bloody aussies, why do they feel the need to drive left?! After finding my place on the left side, the drive started smoothly to Little Manly Cove where I hat my healthy lunch: water and pineapple. Oh yes, I too can eat healthy every once in a while. Eating with such a nice view is so much better than eating inside a restaurant. After finishing my lunch I continued to the North Head, where I enjoyed the amazing views of the South Head, the distant Sydney CBD and the cliffs. Spring Cove was my next stop. I had a blast driving there, all the way downhill. After appreciating this small gorgeous cove I got to “enjoy” the climb back up, I wasn’t able to ride back up so I had to walk up. Tired as hell I made it to Shelly Beach where I took a much needed rest with an ice cold Coke (diet of course as today is my healthy day). With some new energy in me I checked out the boulevard along Steyne beach. When I saw the Ben & Jerry ice cream shop I kinda forgot about my healthy day and enjoyed a big ice-cream, yum yum. While eating I noticed that the only people in the water were surfers and they too were only a few. After cooling down with the ice cream I drove to the south edge of Manly up to another harbor where the yachts where all lined up. I tortured myself by continuing to ride uphill, with the hills seemingly never ending. Enough of this self torture I decided that it was time to call it a day. After returning the bike I was hungry again and had a nice fish & chips. I didn’t eat that for ages. With a full stomach I returned by ferry to downtown Sydney. The night hat set and the views of an illuminated Sydney CBD never stop impressing me.

Day 3: Planning & city exploring

Heerlijk eventjes uitslapen, dat had ik nodig! Na het opstaan was het tijd voor huiswerk: de rest van mijn route uitstippelen. Ik wil niet de hele vakantie in Sydney rond blijven hangen (wat natuurlijk niet betekent dat Sydney mij nu al verveeld!). Na wat heen en weer gebel en het internet af te speuren heb ik mijn route helemaal volgepland. Ik blijf één dagje langer dan verwacht in Sydney. Vrijdag 26 augustus vlieg ik naar Ayers Rock (Uluru) waar ik dan ga kamperen. Maandag avond de 29^ste vlieg ik door naar Cairns waar ik dan een tijdje van het tropische warme weer kan genieten. Ik ben erg benieuwd hoe het Great Barrier Reef is daar. 4 september vlieg ik dan door naar mijn laatste bestemming: Melbourne.

Eenmaal alles geboekt was het tijd om wat meer van Sydney te zien. Leuk aan Sydney is dat er een monorail door de stad rijdt die een leuk uitzicht van bovenaf biedt. De hele cirkel heb ik niet gedaan, ik was weer naar Darling Harbour gegaan. Met daglicht is het ook mooi om te zien en vandaag waren er zelfs regelmatig boven de haven en wolkenkrabbers helikopters te zien. Vanuit de haven richting Paddy’s Market loopt een aangelegd riviertje en daar spelen niet alleen de kinderen in, maar ook de vogels wassen zich er lekker. Paddy’s Market ligt bij China Town (CT) en dat kon je zien ook aan de verkopers: Chinezen. CT zelf was buiten de entreepoort niet meer dan een verzameling restaurants en souvenirwinkels. Wat deze CT voor heeft op andere CT’s, is de Chinese Friendship Garden die naast Paddy’s Market is aangelegt. Of het interessant is weet ik niet, ik ben er voorbij gelopen omdat ik geen zat entree te betalen als ik thuis gratis heel veel Chinese tuinen kan bekijken. Na CT liep ik dwars de stad door richting Kings Cross. Het Coca Cola reclame bord wat voor Sydney blijkbaar net zo belangrijk is als het Hollywood teken, vond ik zelf nogal tegenvallen. Het is en blijft een reclameschild. Na l dit geloop vonden me voeten het wel weer genoeg. Tijd om terug te gaan naar Maze waar ik met andere backpackers wat ging biljarten alvorens maar weer me nest in te duiken.

Today I started very lazy, sleeping in, I so needed that. When I was finally awake I had to plan the rest of my vacation. August 26 till 28 I will be at Ayers Rock (Uluru) after which I’m off for almost week of tropical fun at Cairns. September 4 I will continue to my final destination: Melbourne.

After having planned and booked all flights I went off to Darling Harbor again. Instead of walking I took the monorail, which offers a nice view from above ground. Above the harbor were some helicopters, I have no clue what they were doing there but they made for a nice Kodak moment.

From the harbor I followed a small stream in which the kids like to play and the birds like to wash themselves. At the end of the stream there was Paddy’s Market, full of made-in-China stuff and the salespeople were made in China as well. Besides the market is a Chinese friendship garden. Apparently it should be nice, but I didn’t bother visiting it as I can see many Chinese gardens back home for no charge. After some window shopping I took a stroll through China Town, too bad I already ate at the harbor as there was plenty of nice food to be had.

After having enough of China Town I went all the way to the other side of the city to Kings Cross. There is a Coke sign that is (according to the LP) as important to Sydney as the Hollywood sign to I guess you know which place. I was not impressed; in the end it’s still a piece of advertisement. My feet were getting tired again from all this walking, time to head back to Maze, where I ended my day by playing billiards with some of the other backpackers.

Day 2: Blue Mountains & Cruise

Zoals afgesproken stond OZ Trails om 8:15 voor de deur. Watte? Ja, 8:15, oftewel nog vroeger dan dat opstaan. Iets wat ik liever niet doe als ik niet hoef te werken, maar ja, wie wat wil zien, moet daar soms wat voor over hebben. In de bus zaten al aardig wat mensen: een gemixt groepje Duitsers, Nederlanders en natuurlijk ook Chinezen (je ziet ze ook overal) en nog wat andere Europeanen. Onderweg reden we nog langs het Olympisch Dorp (gigantisch groot) alvorens we bij de Nepean rivier aankwamen voor wat te drinken en te snacken. Geoff de gids/chauffeur was erg grappig in zijn verhalen. We kregen een etsen in de rotsen te zien van een kangoeroe, een mooie wandeling door de bush en hadden zelfs de kans om het water van de watervallen te drinken. Lunch mocht iedereen zelf uitzoeken (en betalen jammergenoeg, haha) en daar had ik een lekkere hartige zalmtaart gegeten. Yum yum yum, daar mochten ze van mij wel wat grotere porties van geven! Na de lunch was het verder naar de 3 zusters (ze leken sprekend op me oma en haar 2 zussen, heel erg oud dus!) en kregen we de mogelijkheid om met een kabelbaan en treintje de jungle te bezoeken onderaan de kliffen. Die ritjes waren erg gaaf en de uitzichten super. Het was inmiddels ook zonniger geworden wat het er alleen maar mooier op maakte. Als laatste stop in de Blue Mountains gingen we naar een plateau vanwaar we een gigantisch wijds uitzicht hadden. Adembenemend. Zo mooi en ver als we konden zien. Verder was er natuurlijk ook tijd voor een geintje en deden we vrijwel allemaal alsof we naar beneden vielen van de rotsen, een leuk kodak momentje.

Hiermee kwam een einde aan de tocht door de Blue Mountains. De tocht ging verder per boot, de Matilda. Het werd al laat en toen de ankers los gingen, was er een mooie zonsondergang om ons vaarwel te zeggen. Naarmate we dichter bij de haven van Sydney kwamen, werd het steeds donkerder. Donkere steden hebben altijd mooi oplichtende gebouwen en Sydney is hierop geen uitzondering. Het opera gebouw, de brug en de wolkenkrabbers, alles was mooi verlicht. Dat het inmiddels koud werd en de harde wind wat ondraaglijker, dat deed me niks. Voor zo’n mooie vaart zou je gek zijn als je dat er niet voor over hebt!

De tweede dag is alweer voorbij en ik heb nog steeds geen kangoeroe of koala gezien. Die moet ik morgen daar maar gaan bezoeken.

At 8:15am sharp the mini bus of OZ Trails was waiting for me in front of Maze. I was one of the last passengers to board so I was saved from a long boring pick-up-passenger ride. Instead, we went almost immediately on to the Nepean river where some drinks and snacks were waiting for us. After a short break we continued to an aboriginal site where our guide Geoff explained us something about the rock carving of the kangaroo before we went along to Wentworth Falls. Here we all got to stretch our legs on a bushwalk that involved us climbing up and down several hundreds of steps. The clouds were hanging low so it was chilly and the views were sadly limited, but it was fun nonetheless. Feeling a bit tired and hungry from my exercise, it was time for lunch in Leura village where I had a wonderful piece of salmon tart. With a full stomach and renewed energy we continued to Katoomba to see the Three Sisters. This rock formation was now easy to see as the clouds had cleared up. To enjoy the beauty of the Blue Mountains even more we all boarded the cable car that transported us to the other side of the canyon. The thrill didn’t end as we continued with a scenic train ride that drove steeply into the bush at the bottom of the canyon. There we had another bushwalk although this time it was easier, not so many steps were involved. The last sight for the Blue Mountains was a viewing platform. The view was absolutely amazing and it was all the better as most of the clouds had disappeared. What a marvelous sight!

Our trip to the Blue Mountain had come to an end, but Miranda was still waiting for us. Miranda, our cruise boat, set sail once the sun set. This too was beautiful and the sunset met its match once the night fell and the ship entered the fully lit harbor of Sydney. Can you imagine a better way to end such a wonderful day???

Day 1: Hello Sydney!

Ondanks de vertraging ben ik nog redelijk op tijd aangekomen. Het gratis shuttlebusje naar Maze reed ook vlotjes en voor ik het wist, stond ik daar zo downtown in Sydney. Helaas was mijn kamer nog niet klaar, al vond ik dat geen probleem. Snel me backpack achter gelaten en met me kleine rugzakje op de stad gaan verkennen. De wandeling begon in Hyde Park, wat vanzelf over loopt in Philip Park. Via deze groene oases met aan één kant wolkenkrabbers en aan de andere kant oudere gebouwen liep ik verder richting de haven. Eenmaal het park uit dacht ik langs oude museumgebouwen te lopen, bleek het om een ziekenhuis en parlementsgebouw te gaan. Ik voelde mij niet echt geroepen om die van binnen te bekijken en ben doorgegaan. En daar was ze dan, wat een mooi uitzicht zo over het opera gebouw en de “kledinghanger” (de brug). Hier heb ik maar even wat gedronken terwijl ik van het uitzicht kon genieten en ben vervolgens door gegaan naar de botanische tuinen waar planten en bomen staan van over de hele wereld. De gids vertelde nog dat de Engelsen vroeger een soort Ark van Noach hadden meegenomen naar Australië om het nieuwe land vol te beplanten met dingen die hun bekent waren.

Na al dit lopen en een lange vlucht achter de rug was ik redelijk vroeg moe, tijd om terug te gaan naar Maze waar ik eindelijk kon inchecken en mijn “luxe“ kamertje kon betreden. Snel op de kamer nog ff een toertje geboekt naar de Blue Mountains voor de volgende dag en toen was voor mij de dag wel voorbij.

After a not too late arrival in the morning at Sydney Airport, it was only a short ride to Maze. Upon arrival at Maze my room was sadly not available yet. No problem, just dump my bag pack and head into town. It was quite a long, but beautiful walk through Hyde and Philip parks. I then continued walking through the city and at one time I thought to pass by some museums. Apparently I was wrong, it was the hospital and house of parliament, neither one I was interested in visiting. I continued walking and soon I saw the wow factor: the Opera House and the “coathanger“ (bridge). It was a great sight and with a lovely sun it made for a nice picnic (read: drinking) spot. After a long rest I went to the botanical garden which not only offers a few on a selection of plants and trees from all over the world, it also gave great views over the sea and an opportunity to see the Opera House from the other side.

After all this walking it was time to head back to Maze where I could finally check in and enter my “luxurious“ room. I quickly booked a tour for the next day to the Blue Mountains, and then I was KO.

Aan alles komt een einde... zo ook deze radiostilte / All things come to an end...

Het is alweer een tijdje rustig geweest op mijn reisblog, maar dat betekent niet dat ik stil op me kont heb gezeten. In juni ben ik nog samen met me ouwe pa de Verenigde Staten rond wezen touren en dat was erg leuk. In juli/aug was het dan tijd om nog wat vrienden op te zoeken in Zuid-Korea, maar de regenbuien zorgde ervoor dat ik vroeger naar huis teruggegaan was.
Juli en august waren wat betreft vakanties nogal aan de karige kant, dus dat gaat ik nu maar eventjes goed maken door 2.5 week op vakantie te gaan! In tegenstelling tot al mijn vorige 'reisjes' is er dit keer niets fout gegaan onderweg van huis naar vliegveld. Het inchecken ging snel (vliegveld is erg rustig) en ik heb zelfs een plekje bij de nooduitgang gekregen en dat zonder bij te betalen. KLM, leer hier van! (PS aan Dr. Wolting, voor het geval u het leest, de dames van de KLM zijn wel lief hoor :-) )
Het personeel van China Eastern gaat nu het vliegtuig in, dan zal ik ook zo wel mogen instappen. Dan wordt het ff snel dat vliegtuigvoer naar binnen proppen, slaappil erin (dit keer zonder wijn, dat heb ik inmiddels afgeleert) waarmee ik hopelijk aan een uurtje of zeven à acht aan mijn schoonhheidsslaapje toekom en dan als ik weer wakker word ben ik down under in Sydney!

UPDATE: dat waren blijkbaar niet mijn stewardesjes net, het vliegtuig is net pas aangekomen. Denk niet dat we het redden dan om binnen 40 minuten te vertrekken. Lange leve China en zijn vertragingen...

Long time there had been no updates, but that doesn't mean I didn't go on vacation at all. In June I went to the US of A with my dad and had a fab time there. My July/August trip to South-Korea was less successfull as it just didn't stop raining. So the last few months were vacation wise not so spectacular. It's about time to bring in some changes and I'm doing that with my upcoming trip. If everything goes as smooth as it went untill now (no crowds or traffic jams on the way to the airport, no waiting at the check-in and without problems I got a seat at the emergency exit) then I should be in for a great vacation.
The China Eastern staff already boarded the plane, so hopefully I can board soon. Then quickly eat the airplane food, pop in a sleeping pill (minus the booz, I learned that from the last time), hopefully enjoy a full 7~8 hours beauty sleep and then when I wake up I should be down under. Sydney here I come!

UPDATE: the staff couldn't have been for my flight, as my plane only just now arrived. I don't think they'll manage to clean-up, get all of us and our luggage on board and take-off within 40 minutes. Hail China and its constant delays...